Meandermagazine

Yke Schotanus buigt zich met veel plezier over 'Goede morgen? Hemelse mevrouw Ping' van F. Harmsen van Beek (1927 - 2009). Het wonderlijke gedicht stond in haar spraakmakende debuutbundel uit 1965.

Ali Şerik omschrijft ‘Het overschot’ van Annemarie Estor als ‘de ravage die de mens aanricht’. Over haar schrijfstijl zegt hij: ‘De regels lezen vloeiend, zonder te haperen, maar onthullen hun geheimen niet meteen. De zorgvuldig gekozen woorden voelen verfijnd aan, alsof ze langzaam zijn gemalen in de molen van de dichter. Ze smelten op de tong. Maar soms smaken ze naar bitterheid, naar de dorre bladeren van een vijgenboom.’

Bauke Vermaas heeft een sterke hang naar logica en symmetrie in poëzie, en eigenlijk in alle teksten. Bij haar wielerpoëzie speelt nog een andere vorm van balanceren: het formaat van berichten op Instagram. De vorm waarin ze zou willen publiceren is ze aan het scherpstellen maar waar het steeds om gaat is met mooie woorden iets te laten zien, of liever te laten voelen.

Anneruth Wibaut vindt het jammer dat de klaagzang van een minnares, die denkt dat haar minnaar haar tweelingziel is, het enige onderwerp is in de bundel ‘we tellen ons in kamernummers’ van Monique Bol: ‘In telkens ongeveer dezelfde woorden wordt ook telkens ongeveer dezelfde situatie beschreven. Zelden schuurt het of schrijnt het, terwijl het toch een pijnlijk onderwerp is, het eenzame verlangen naar die wederhelft, of tweelingziel.’

Dertig kersen op de taart van ons dertigjarig bestaan. Wat zijn jouw twee favoriete bundels van de laatste dertig jaar? Het lijkt een onmogelijke opdracht om die vraag te beantwoorden, maar onze recensenten gingen de uitdaging aan. We stoffen dertig bundels af die een grote indruk hebben achtergelaten en uitnodigen tot herlezen. Vandaag bespreken Hans Puper en Peter Vermaat ieder een favoriete bundel.

In de bloemlezing ‘De tijd is puin, de tijd is hoop’, ter ere van 55 jaar Poetry International, staan 17 internationale dichters met hun werk. Nederland wordt door vier dichters vertegenwoordigd. Marc Bruynseraede licht een tip van de sluier op en zegt: ’Interessant aan deze uitgave is dat ze een staalkaart brengt van het dichterlijk denken van de jongste vijf decennia en de thematiek toont, die dit denken beheerst.’